Söyle hangi şehrindeyim kalbinin
Kıyısına yanaşıp kızıl ufuklarda alıp başını giden
Yasını, matemini, aşkını batan güneşe söyleyen
Yalnız bir martının kanatlarına mı koydun beni?
Gözlerin kadar kara gecelerin yağmur sonrası
Toprak kokan yemyeşil çimenlerinde biten
Düşüncesiz bir kaç ayağın ezip geçtiği yaralı
Bir papatyanın yapraklarına mı koydun beni?
Neresindeyim kalbinin
Hüzünlü şarkıların sızlattığı o yerin altında mı?
Okuyup unuttuğun kitapların dizili
Yüzüğünün arkasında ki minik saksının
Yanında desteksiz duramayan çiçeğin toprağında mı?
Neresindeyim kalbinin içinden ziyade hep dışında mı?
Barınakta kırları hayal edip duran hayvanların
Bir göz ucu ile bakıp geçmesi için insanların
Kafeslere kilitlenmiş güne aya yıla mahkum edilmiş
Ellerin belinde hani gözlerine baktığın
Bir köpekle aranda kalan o kuşkulu uzaklıkta mı?
Söyle hangi şehrindeyim kalbinin
Merhaba bile demeden geçtiğin bir şubat ayazında
Kalabalıkların gidip geldiği, parmak uçlarının üşüdüğü
Kazağının kolları avuçlarını öperken
Ayaklarının altında kıpırtısız nemli ve soğuk
Dilencilerin, sonra tartalım mı diyen çocukların oturduğu
Kaldırım taşlarına mı koydun beni?
Kendi türküsünü kendi çalıp dinleyen
Güneşin alnından öperek uyandırdığı
Dilini bir tek bulutların anladığı, eteğinde kurtlar
Tepesinde baharı kutlayan kartallar
Yalçın kayaların dibinde soluklanan kablumbağalar
Gecesinde ateş böceklerinin bile titrediği o
Issız dağların başlarına mı koydun beni?
Söyle hangi şehrindeyim kalbinin?
Doğuda inek sağan vefakar kadınların nasırlı elleri
Uykusuz gecelerin ardından şafakla bir uyanan
Kadının çilesine uzak töre diye hamurdanan erkekleri
Okumak için çalışan çalışmak için okuyan
Yaşam denen bu macerada tutturmak için bir ahenk
Yorgunluğunun en mükemmel yeri olan
Saçlarının kokusundan her gece başı dönen
Yastıkların altına mı koydun beni?
Söyle hangi şehrindeyim kalbinin
Gülümsüyorsun şimdi gülümsemelisin
Senin şehirlerin eşsiz benim duygularım derin
Sen bir ülkesin güzelliğini hiç bir göz görmemiş
Keşfedilmemiş ne kıyıların ne denizlerin
Ben kuytuların duvarına yaslandım
Parmaklarım da yanan bir sigara
Dudaklarımda unutulmuş türkülerin
Ben şimdi kimim, ben şimdi nerdeyim
Söyle kalbinin ben hangi şehrindeyim
M. İlhan Genç
11/06/18
02:43
Dolaştım Türkiye'yi sokak sokak Çocuklar gördüm saz benizli, sıtmalı Çocuklar gördüm gamdan kederden uzak Dedim: İnsan her yaşta çocuk olmalı Her şeye rağmen güzel yaşamak. Ümit Yaşar Oğuzcan
Kaydol:
Kayıt Yorumları
(
Atom
)
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder