Sen Gülümse

Kalbimin derinliğine işlenmiş bir resimsin
Sen hiç bir şey almadan vermeden sevilirsin
Düşlerde sonlanır gün gelir heveslerde 
Sen gülümse yerime sahiller seni izlesin

Duygular mesafelerce donmuş ve katı
Varlığın mesafeleri nasıl da değersiz kılar
Ne mucizeler sakladı sana bak toprak altı
Senin içindir açan gül sahipsiz papatyalar



Ne kirli hislere gebe ne kötülük doğurmaya yakın
Yalansa eğer duygular kaldırıp beni ateşe atın
Ne var ki bu bahara biraz pencereni kıyılasan
Gördüğün an rıhtımda bana bir el sallasan

Gönül ne yazarsa yazsın sen tersine belirirsin
Şüphen varsa kalbime bırak neşterin değsin
Kıvrılan bir ırmaksın ruhuma dolup akan
Başımı nereye çevirsem gözlerin oldu bakan

Yalnızlık bir köpeğin boynuna sarılmak mı?
Eziklik bir duyguyla hıçkırıp ağlamak mı?
Halden anlayanını bilirsin ne zor bulmak
Yılan olana mahsus  bana değil kıvrılmak

Öyle ise son sözlerde mektup gibi katlansın
Deli gönül bu sevda da tokatlanıp uslansın
Aşk için aşk önün de mahcupluk ayıp değil
Sensiz geçen bir zaman sanma ki kayıp değil

Çabasız emeksiz tersiz mutluluk bulunur mu?
Kime göstersen beni ön yargısız durur mu?
Ben bile çözemedim kendimi gel anlat bana
Erişmek bu sevgiye en büyük vuslat bana

Ne yaparsam yapayım hep senle dolar içim
Bu heykel yamuksa hadi, sen ver şekil ve biçim
Karıştırmadan mümkün mü kaşığın şeker eritişi
Elinde değil karşılıksız kalsa da sever kişi

İçinde ki bu ölü gün gelip dirilecek mi?
Ol diyen mevla ise imkansız direnecek mi?
Sevgide çeşit çeşit karası var akı var
İçimde sana özel bir şiir bir şarkı var

Düşmek bir gün yollara görebilmek yüzünü
Kaldırıp atmak denize gülünce bu hüzünü
Ne yani hayallerden gerçeğe bir geçiş yok mu?
El açılınca mevla'ya yüzü asık ve soğuk mu?

Bir kalp düşün içinde dünyası sen rüyası sen
Şu anlamsız yığını alıp tek onu karşıma diksen

M. İlhan Genç