Gün Doğar Erciyes

Gün doğar Erciyes gözünü bana diker
Baharla bir dillenir papatya göğe bakar ya
Atar beyazı üstünden yeşil yorganı çeker
Sevinçten gözyaşları nehir olur akar ya

Akşam olur Erciyes küme küme bulutlanır
Dalar gider maziye arada bir umutlanır
Hangi yarin yüzünü görüp peşine düşse
Kımıldadığını gören kıyamet koptu sanır

Gece olur Erciyes dolaşıp da gezmek ister
Yarin gizli derdini yanaşıp da sezmek ister
Gülerse gülmek ister ağlarsa silmek ister
An olur Erciyes başın alıp gitmek ister

Belli ki yüzyıllar boyu yalnız ve anlaşılmaz
Nice çağlar devirmiş anlatsa ders alınmaz
Sırrın kadar cisminde pek bir ihtişamlı dikim
Sönmüş soğumuş derler bağrı açılıp bakılmaz

Kaç kuşağa kaç çağa sultana aşığa yol vermiş
Eriyip eriyip akıp kuru ağaca yeşil dal vermiş
Kartala yuva kurda in çiçekte arıya bal vermiş
Önce dikil heybetinle aşk ile yan ve kal denmiş

M .İlhan Genç