Kadehlerimiz Hep Sekte

Duyar belki bir gün tepelerinden erir de akar kar
Sürmez ya ömrünce çıkar gecelerin sabaha var

Razıyım son bulsun bu alışkanlık 
Bu yalnızlık fazla ihtiyar
Şimdi kat önüne beni de götür 
Es yarin olduğu yere es rüzgar

Dağların doruğunda bir ben yalnızım dinle
Bu şehrin kalabalığı yorgun düşürdü beni
Bir uçuruma itsen böyle koymazdı ellerinle
Yokluğun çocuk yaşta olgun düşürdü beni


Ne yokluk umurum da şimdi 
Ne açlık nede tokluk
Acılar taptaze kaldı sensiz
Hayaller hep biraz uluk

Aşkın sırrı mı gizli karşılıksız sevmekte
Kahpelik zamanda değil 
Sever gibi görünmekte..
"Yokluğu ateş olanların çaldıkta kapısını"
O yüzden buzlu rakımız
Kadehlerimiz hep sekte..

M. İ .G