Gecenin Gözleri Dolmuş

Gecenin gözleri dolmuş ağlaması belki yakındır
Oysa bahçemdeki ihtiyar ağaç doymuş sulara
Dibinde yetişenler içiyor artık suyunu
Yaşamak hayal etmek arzulamak hakkındır
Zaman biraz geçe dursun değiştiriyor huyunu

Sararmış yaprakları hayli
fazlaca 
Görüyorum her canlı ölümü tadıyor
Dönüyor tohumken çıktığı toprağa
Düşmeyenleri inatla rüzgar çırpıyor
Anlıyorum her şeyin bir sonunun olduğunu
Zaman biraz geçince değiştiriyor duygunu

İstemem istemem geceler bitmesin 
Benim gecelerim harikulade gündüzleri kıskandırır
Hiç kimse ne olur bana sevdiğini söylemesin
İncinmişliğim sonra bana bir omuz arattırır

Dokunmadan yüzyıllarca sevebilirim seni
Sende bu duygulara vasıl olunca gel 
Mutluluğun formülü asırlardır aynı sevgili
Bir gülüş bir bakış ve ayrılmayan el

Gecenin gözleri dolmuş ağlaması pek yakındır
Hayat denen bu rüyadan kalkın denilmesi andır
Öyle ise sevmeli çılgınca delice bir kadını
Ölmeden yakalamalı o ömre bedel bir tek anı

Gecenin gözleri dolmuş 
Biraz ağlasa rahatlar mı?
Söyle ey ihtiyar ağaç
Çınar ayazdan çatlar mı?

M.İlhan Genç 29/09/2016