Şair Ölünce

Yaza ulaşamadan daha, solan bir gül'de bekle
İstemem ağlamaklı her yerde gülde bekle

Aşkını haykırmaktan sesi kısılan bülbülün
Yaprağında göz yaşı kan kırmızı bir gülün

Uzakmış mesafeler sevmek yağarmış başta
Evladının kokusunu duyan ana'ymış taşta

İlmek ilmek içte öyle, işlenir ki bakışların
Nedir bu hemen şipşak aşka inanışların

Zaman akıp gidiyor avuçlarımdan günden güne
Ne zaman buluşur bu sevda yarımlardan bütüne

Zaman akıp gitmekle ne verdiyse alacak
Kaybetmekte kazanmış ya hesap mı sorulacak?

Ey musalla taşı nice ümitlerim kalktı üstünden
Ben dipte bir yunusum gökyüzüne küstüm ben

Her baharda dalda yeşil kuşlarda bak bir sevinç
Biz bir tek bahar gördük neden sonra gelmedi hiç

Dünya mı küçüldü bilmem gönül nasılda daraldı
Her bakan gözlerime içimde bir ümit arardı

Benim bahçeme kar düşer hep, içi deli rüzgardır
Umudun rengi bende ne siyah ne beyazdır.

Dolmaz mıydı gözlerin silsem yanında şu yaşımı?
Mühürleyip ta içime sessizce, alıp gitsem mi başımı?

Unut her şeyi bir an için, dinle kalbimi de sarıl boynuma
Tut elimden koyma götür ya ölüme ya çocukluğuma

Ben okyanuslar ortasında çatlamış yalnız sandal
Dileğin sevilmekse eğer gel bir ömür bende kal

Bir olunmaz hayalin içinde tükenmekteyim
Hem senden uzaklaşıp hep sana gitmekteyim

En güzel bir hayalsin şimdi zarif narin ve ince
Bir gün ölümsüzleşirsin sende şair ölünce

M.İlhan Genç
01:57
11/11/18