TANRIMIZ VE TANRILARIMIZ

A
Bir inandığım Tanrı var, bir de inanmadığım
Yer altında ve bulutlar üstünde!
Birisi ezeli sahibi yerin ve göğün
Öteki kainatın var olduğu günde
Kurmuş temelini ilahi kötülüğün
Günahlar yaratmış, içip de kanmadığım
Birisi içimde yaşar, öteki gökyüzünde!

B
Tanrı mı yaratmış bunca insanı?
Bu kadar günahkar mıydı Tanrımız?
Günah çamurundan var etmiş bizi
Ne zaman yazılmış alın yazımız?
Nedir
değişmez yapan kaderimizi?
Kim tutuyor avuçlarında zamanı?
Bizden önce de var mıydı tanrımız?


C
Başkaydı çocukluğumun Tanrısı
Daha iyi kalbli, daha güler yüzlüydü
Mavi gözleri, beyaz elleri vardı
Gözlerimin yaşı, gönlümün hüznüydü
Güzeldi, iyiydi, halden anlardı
Sesinin hayalimdeki yankısı
Yıllardır unutamadığım türküydü

D
İnsanların iyi değilmiş anladım!
Yalanmış cehennemin, hayalmiş cennetin
Günahlarımızmış bize yâr olan
Senin olsun sevabın, faziletin
Yansın yalan cehenneminde günahkâr olan!
Dilersen günahlarımızı affetme Tanrım!
Seni affediyoruz bizi yarattığın için !

E
Bu uzun yıllar bitmeyecek mi?
Ne zaman geçecek yorgunluğumuz?
O yollar ki bir ömür boyu uzun
Öyle büyük, öyle sonsuz
Tesellisi yok mu bu son yolculuğumuzun?
Bir gün aynı yolda gitmeyecek mi?
İki yabancı gibi maddemizle ruhumuz?

F
Gök benim değil, güneş benim değil
Verin bana karanlığımı
Bitmeyen geceler istiyorum
Bulmalıyım gecelerde bıraktığımı
Sönsün bu ateş, bu lamba, bu mum
Tanrım! Sen Tanrılığını bil
Ben de insanlığımı !

G
Düşüncenin sonu yokmuş anladım
Dar bu dünya bir kişiye,  dar
Hayallerimiz öyle geniş ki !
Daha kaç kış sürecek, daha kaç bahar?
Çilemiz dolmamış, ömrümüz bitmemiş ki !
Kâinatın ne küçükmüş Tanrım!
Kederler yaratmışsın kainat kadar

H
Bir gün toprak mı olacak
Bu gözler, bu saçlar, bu ten?
Yaşamak bir korkulu rüya mı?
Neden yaşıyoruz, neden?
Geri verin bana dünyamı
Ben de ölürsem yeryüzünde kim kalacak?
Tanrı'da bulduğumu, Tanrılar aldı benden !

İ
Tanrım! senden saadet diledik
Sen bize ümit verdin
Çeşmeler gürül gürürl aktı hazdan
İklimler yarattın, mucizeler gösterdin
Bir koku bahardan, bir ışık yazdan
Yine de hayatın kıymetini bilmedik
Ümidi bir, kederi bin çeşit verdin

K
Biz yokken kimbilir ne rahattın?
İnsanlarından ne gördün Tanrım?
İnsan önce sana isyan etti
İnsan olduğunu anladığı gün, Tanrım
Verdiğin zekâ insanı sana düşman etti
Bu küçük tanrıları da sen yarattın
Adil değilsin amma büyüksün Tanrım!

Ümit Yaşar Oğuzcan